ΕΙΔΗ ΚΑΤΑΛΛΗΛΩΝ ΨΑΡΙΩΝ-Aquaponics

Τα ψάρια παρέχουν τις θρεπτικές ουσίες για τα φυτά, και αν τα ψάρια που καλλιεργούμε είναι εδώδιμα, παρέχουν επίσης και μια επιπλέον πηγή πρωτεΐνης για σας. Η διατήρηση  ψαριών μπορεί να αποθαρρύνει αρκετούς, ειδικά εκείνους χωρίς οποιαδήποτε προγενέστερη εμπειρία, εντούτοις δεν πρέπει να αποθαρρυνθείτε. Η κράτηση των ψαριών σε ένα σύστημα ενυδρειοπονίας είναι απλούστερη από η διατήρηση των ψαριών σε ενυδρεία, εφ' όσον ακολουθείτε κάποιες απλές κατευθηντήριες.

Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη ψαριών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ένα σύστημα ενυδρειοπονίας, ανάλογα με το τοπικά κλίμα και την ύπαρξη προμηθευτών  της κάθε χώρας. Το κλίμα της Ελλάδας, μας  επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε πέστροφες, πέρκες κυπρίνους και άλλα. Πολύ διαδεδομένη στο εξωτερικό είναι η χρήση ενός αφρικάνικου είδους ψαριού με γρήγορη ανάπτυξη και εύκολη διατήρηση των Tilapia.

Tilapia

Εξαιρετικά δημοφιλές στα συστήματα ενυδρειοπονίας. Είναι ένα ιδανικό είδος για πολλούς λόγους. Είναι εύκολο να αναπαραχθούν, ταχέως αναπτυσσόμενα, ανθεκτικά σε πολύ κακές συνθήκες νερού.  Απαιτούν θερμό νερό. Εάν ζείτε σε μια περιοχή με αρκετό κρύο καλύτερα να καλλιεργήσετε ένα άλλο είδος ψαριού που αντέχει σε αυτές τις θερμοκρασίες παρά να προσπαθήσετε να ζεσταίνετε την δεξαμενή.Μέλη του γένους   Tilapia{ οικογένεια CICHLIDAE}.Είναι το ψάρι που ο Άγιος Πέτρος έπιασε στη θάλασσα της Γαλιλαίας και με τα οποία ο Χριστός τάισε τους πιστούς. Πηγαίνοντας παλαιότερα οι Αιγύπτιοι την  θεωρούσαν σαν το δώρο του Θεού Νήλου. Στην σημερινή εποχή δεν υπάρχει άλλο ψάρι ,που να εκτρέφεται τόσο πολύ (εξαίρεση ο κυπρίνος).Σήμερα η τιλάπια εκτρέφεται σχεδόν παντού.Ειδικότερα τα είδη.T.aurea,T.mossambica,T.nilotica.                                ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΤΙΛΑΠΙΑ.

Ομοταξία Osteichthyes.

Συνομοταξία: Neopterygii

Υπόταξη: Percoidea

Οικογένεια: Ciciidae

Γένος: Tilapia

Υπάρχουν πάνω από 70 διαφορετικά είδη που έχουν ταξινομηθεί σε τέσσερα γένη ανάλογα με την αναπαραγωγική τους συμπεριφορά:                                                                                                          Tilapia ( με επιτήρηση φωλιάς)                                                                                                          Sarothemdon (αμφιγονική ή πατρική στοματική επώαση)                                                         Oreochromis (μητρική στοματική επώαση)                                                                                             Danakilia {άγνωστη αναπαραγωγική συμπεριφορά)                                                                                Η πλειοψηφία των ειδών που χρησιμοποιούνται στις υδατοκαλλιέργειες ανήκουν στο  γένος Oreochromis                                                                                                                                               Οι τιλάπιες που εκτρέφονται είναι οι ακόλουθες:                                                                        mossambicus

melanopÍeura

macrochir

nigra

galilea

sparmannii

antersonii

zillii

niloticus

aureus   

ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ

Η τιλάπια είναι ικανή να ανέχεται συγκριτικά μεγάλη θερμοκρασία και εμφανίζεται σε εκτροφές σ ε τροπικές περιοχές, Ο μόνος περιορισμός στην .εκτροφή της .είναι σι .χαμηλές θερμοκρασίες. Όταν εκτεθεί σε κρύο νερό η αντίσταση στις νόσους ελαττώνεται με κατάληξη να πεθάνει. Ένας γενικός κανόνας είναι άτι η τιλάπια δεν εκτρέφεται σε θερμοκρασία κάτω από τους 16 °C και δεν μπορεί να επιζήσει περισσότερο από λίγες μέρες σε θερμοκρασία κάτω από τους 10 °C. Η φυσιολογική περιοχή διακύμανσης της θερμοκρασίας γύρω από την οποία η Τ. aurea , που είναι αντιπροσωπευτικό είδος, μπορεί να αναπτυχθεί, είναι 13-32 °C Ή ανάπτυξη ορισμένων ειδών όπως η Τ. mossambica είναι τρεις φορές πιο γρήγορη στους 30°Ο από ότι στην θερμοκρασία των.22 °C Η καλύτερη θερμοκρασία για  εκτροφή του .είδους Τ, zillii είναι το αντιπροσωπευτικότερο για όλα τα είδη. Η τιλάπια μπορεί να ανεχθεί θερμοκρασίες ανώτερες των 40 C  μολονότι σε αναφορές που υπάρχουν για την θνησιμότητα Λένε για θερμοκρασία 38 °C. Η Τ. aurea φαίνεται ως το πιο ανεκτικό στο κρύο από τα εκτρεφόμενα είδη τιλάπιας που μπορεί και ανέχεται χαμηλές θερμοκρασίες του επιπέδου 8-9 °C, μολονότι σε μια αναφορά υποδηλώθηκε ότι το είδος αυτό είναι ανεκτικό και σε θερμοκρασία 6 °C. Η Τ. mossambica είναι πιθανόν .από άποψης αντοχής το πιο ευαίσθητο. Αυτό το είδος σταματά να τρέφεται στους 16 °0 και αρχίζει να πεθαίνει σε θερμοκρασία 8-10 °C             

 ΔΙΑΛΥΜΕΝΟ ΟΞΥΓΟΝΟ

 Η ικανότητα των διαφόρων ειδών τιλάπιας να επιζούν σε χαμηλά επίπεδα διαλυμένου οξυγόνου είναι πολύ γνωστό.   Η τιλάπια καταφέρνει να έχει καλή ανάπτυξη λαμβάνοντας οξυγόνο από τα επιφανειακά αεριζόμενα στρώματα νερού που είναι κορεσμένα σε οξυγόνο. Tα ψάρια καταπίνουν νερό από τα επιφανειακά στρώματα.

 ΑΜΜΩΝΙΑ ΚΑΙ ΡΗ    

 Πολλές μελέτες για την ανεκτικότητα της τιλάπιας στην έκθεσή της σε αμμωνία έχουν πραγματοποιηθεί, αλλά γενικά είναι πιο ανθεκτική από πολλά άλλα είδη. Το ΡΗ του γλυκού νερού  είναι από 6.5 έως 8.5  Σε-νερά με απουσία σε ρυθμιστικά διαλύματα μπορεί να υπάρξουν έντονες διακυμάνσεις στο ΡΗ λόγω υψηλού επιπέδου πρωτογενούς παραγωγικότητας. Κατά την .διάρκεια της .φωτοπεριόδου της ημέρας, η φωτοσυνθετική δραστηριότητα απομακρύνει το 002 από το νερό, το οποίο είναι αιτία ανύψωσης του ΡΗ. Αντίθετα, το βράδυ λόγω της αναπνοής εμφανίζεται μείωση του οξυγόνου και εμφάνιση 0 0 2 που απελευθερώνεται στο νερό και σχηματίζεται ανθρακικό οξύ που είναι αιτία μείωσης του ΡΗ. Η τιλάπια εμφανίζεται σε περιβάλλον με υψηλό βαθμό πρωτογενούς παραγωγικότητας και που ίσως υπάρχει μεγάλη διακύμανση στο ΡΗ. Η ανεκτικότητα της τιλάπιας γενικά, αναφέρετε στις τιμές ΡΗ μεταξύ 5 και 11.      

 Οι τιλάπιες έχουν χρησιμοποιηθεί και για τον έλεγχο της ανάπτυξης των υδρόβιων φυτών. Τα είδη που φαίνεται να είναι καλύτερα γι’ αυτό το σκοπό είναι: 1) T.MELANOPLEURA το οποίο είναι αποκλειστικά χορτοφάγο και γενικά θεωρείται ένας από τους καλύτερους καταναλωτές υδροβίων φυτών μαζί με το χορτοφάγο κυπρίνο. 2) Τ. NILOTICA η οποία μειώνει τα επίπεδα των φυκών στα υδροστάσια και επίσης τρέφεται με μερικά ανώτερα φυτά. 3) Τ. ZILLII    χρησιμοποιείται στην εκρίζωση υδροβίων φυτών. 4) Τ. MOSSAMBICA που προτιμά νηματόμορφα φύκη. Οι τιλάπιες της Ιάβας και του Νείλου μερικές φορές χρησιμοποιούνται στον έλεγχο της ελονοσίας, επειδή οι λάβρες των κουνουπιών ζουν στα φύκη με τα οποία τα ψάρια τρέφονται. Η Τ. NILOTICA μπορεί ειδικά να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο αυτών των κουνουπιών επειδή φαίνεται ότι τρώει και την λάβρα του εντόμου.                                              

 ΣΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

Τα μέρη από τα οποία αποτελείται η μονάδα είναι:

 Φίλτρο

 Τμήμα γεννητόρων

 Δεξαμενές υποδοχής γόνου

 Δεξαμενές πάχυνσης

 Δεξαμενές καραντίνας     

 ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ

Τα περισσότερα γνωστά εκτρεφόμενα είδη της τιλάπιας εκκολάπτουν τα αυγά στο στόμα τους. Το αρσενικό αναλαμβάνει το χτίσιμο της φωλιάς και μετά ακολουθεί μια σύντομη περίοδος ζευγαρώματος που επιδρά στην ωοτοκία. Τα αυγά οδηγούνται στη φωλιά όπου γονιμοποιούνται και τοποθετούνται μέσα στο στόμα για εκκόλαψη (στα περισσότερα είδη το θηλυκό εκκολάπτει τα αυγά). Όταν τα μικρά ψαράκια εκκολαφθούν, παραμένουν στο στόμα του θηλυκού απορροφώντας το λεκιθικό σάκο. Το φούσκωμα στο θηλυκό την περίοδο που τα μικρά βρίσκονται υπό την προστασία του γενικά εμποδίζει στην κολύμβηση. Για μερικές ημέρες αφού τα μικρά ελευθερωθούν το θηλυκό παραμένει σε άμεση-επαφή με αυτά, τα οποία όταν υπάρχει κίνδυνος ξαναγυρίζουν στο στόμα του. Ενώ η γονιμότητα μιας θηλυκής τιλάπιας είναι σχετικά χαμηλή -(π.χ. 6 9 εως 302 αυγά ανά θηλυκό Τ. GALILEA)η ωοτοκία σε νεαρή ηλικία έχει σχέση με μια περίοδο που το ψάρι οδηγείται σε σεξουαλική ωριμότητα σε ένα μέγεθος μικρό, περίπου 10 cm,με την παραγωγή 6 με 11 νεογνών μέσα σε ένα χρόνο κάτω από τις κατάλληλες περιβαλλοντικές συνθήκες. Η ωοτοκία μπορεί να γίνει σε ηλικία -3 μηνών για το είδος Τ. mossambica. -Άλλα είδη όπως η Τ. aurea και η Τ. nilotica έχουν κανονικά ωοτοκία σε ηλικία 6 μηνών. Τα θηλυκά του είδους Τ. nilotica ωριμάζουν όταν έχουν. μήκος 11.4-0cm.και τα-αρσενικά στα 14,3-cm κατά μέσο όρο. Οι περιβαλλοντικές συνθήκες παίζουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην απόκτηση σεξουαλικότης-ωριμότητας. Όταν τα θηλυκά οποιουδήποτε είδους αρχίζουν να ωριμάζουν, οπότε δαπανάται ενέργεια για την ανάπτυξη -και την παραγωγή αυγών, παρατηρείται -μια προφανής απομάκρυνση από τα άλλα ψάρια μεγαλυτέρου μεγέθους και της ίδιας ηλικίας. Μια άλλη στρατηγική που ακολουθείται-κατά την-ωοτοκία είναι ότι τα αυγά παραμένουν μέσα στη φωλιά μέχρι να γίνει η εκκόλαψη και να απορροφηθεί ο λεκιθικός σάκος. Η γονιμότητα σε είδη όπως η Τ. zillii μπορεί να ξεπεράσει τα 1900 αυγά κατά -μέσο όρο, αλλά τα -ψάρια είναι αρχικά μικρότερα από τα άλλα είδη και η ανάπτυξη δεν είναι τόσο γρήγορη.

ΩΟΤΟΚΙΑ

 Διάφοροι τρόποι ωοτοκίας χρησιμοποιούνται-από τις τιλάπιες. Η T -zillii και η Τ. sparrmani δεν εκκολάπτουν τα αυγά στο στόμα τους, αλλά αποθέτουν τα αυγά τους σε καθαρή επιφάνεια -όπου και γονιμοποιούνται. -Και τα δυο είδη ελέγχουν τα αυγά τους-και τα νεοεκκολαπτόμενα ψάρια. Τα περισσότερα από τα άλλα είδη της τιλάπιας εκκολάπτουν τα αυγά μέσα στο στόμα τους, σε αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Για παράδειγμα τα θηλυκά είναι υπεύθυνα για την εκκόλαψη σε αρκετά είδη, αλλά το αρσενικό της T. heudeloti είναι αυτό που εκκολάπτει τα αυγά, ενώ αυτές οι αρμοδιότητες είναι μοιρασμένες και στα δυο φύλα στην T. galilaea. Για την T. mossambica, T. aurea και T. nilotica η ωοτοκία είναι πανομοιότυπη. Ένα αρσενικό ψάρι μετά την εμφάνιση των χρωμάτων αναπαραγωγής θα διεκδικήσει μια συγκεκριμένη περιοχή στον πυθμένα του υδροστασίου όπου και θα την ελέγχει. Αυτό τα ψάρι φτιάχνει τη φωλιά απόθεσης των αυγών σκάβοντας μια κυκλική ή οβάλ τρύπα. Ένα ώριμο θηλυκό θα μπει στη φωλιά και θα αποθέσει τα αυγά. Στην T. aurea και T. nilotica η ωοτοκία .μπορεί να .ακολουθείται -κατευθείαν .από γονιμοποίηση μετά την οποία τα γονιμοποιημένα αυγά θα εισαχθούν στο στόμα του θηλυκού. (Τα στάδια της αναπαραγωγής της T. mpssambica μπορεί να είναι σε άλλη σειρά: H ωοτοκία των αυγών ακολουθείται .από την εισαγωγή αυτών στο στόμα του θηλυκού όπου το αρσενικό αποθέτει μέσα στο στόμα της. Το στόμα είναι η περιοχή της γονιμοποίησης). Τα θηλυκά αφήνουν τη φωλιά αφού τα αυγά έχουν γονιμοποιηθεί στο στόμα τους και ένα νέο θηλυκό μπορεί να πάει στη φωλιά να συναντήσει το αρσενικό. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των θηλυκών σε ένα υδροστάσιο τόσο μεγαλύτερος είναι και ο αριθμός του γόνου που παράγεται. Ο αριθμός των αυγών που παράγει ένα θηλυκό εξαρτάται από το είδος και το μέγεθος του ψαριού. Μια Nile Tilapia O.100 kgr αποθέτει περίπου 100 αυγά ανά ωοτοκία, ενώ ένα ψάρι που είναι 1 kgr μπορεί να αποθέσει μέχρι και 1500 αυγά ανά ωοτοκία. Αν δεν υπάρχει κρύα περίοδος -κατά τη -διάρκεια της οποίας η ωοτοκία αναστέλλεται, το θηλυκό -μπορεί να γεννά αυγά συνέχεια. Το θηλυκό, εκκολάπτει τον γόνο, τουλάχιστον μέχρι να απορροφηθεί ο λεκιθικός σάκος. Οι νεαρές τιλάπιες φεύγουν-από το στόμα της μητέρας για να αρχίσουν να τρέφονται, αλλά ξαναγυρνούν προσωρινά όταν αισθάνονται κίνδυνο. Σιγά σιγά όλο και λιγότερος γόνος επιστρέφει στο στόμα και η εκκόλαψη τελικά τερματίζεται. Όταν το θηλυκό εκκολάπτει τα αυγά τρώει λίγο ή τίποτα. Στο εργαστήριο, οι νεαρές τιλάπιες επιζούν χωρίς το θηλυκό γονέα, γι’ αυτό υποτίθεται ότι η εκκόλαψη του γόνου μέσα στο στόμα είναι αποκλειστικά για την προστασία του.  

Τα θηλυκά δεν ωοτοκούν ταυτόχρονα, γι’ αυτό ο γόνος πρέπει να συλλέγεται συνεχώς . Ο γόνος-απομακρύνεται-όταν φτάσει το-βάρος των 0.5 gr περίπου με την βοήθεια ενός διχτυού με άνοιγμα ματιού 4-5 mm. Αυτό μπορεί να επαναλαμβάνεται κάθε δυο εβδομάδες.   

Διαχωρισμός φύλλου στις τιλάπιες.

Επίσης μια μελέτη για τη εκκόλαψη της τιλάπιας σε εκκολαπτήρια έδωσε τα εξής πλεονεκτήματα: Κάθε άτομο ξεχωριστά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή υβριδίων και η ωοτοκία μπορεί να γίνει καθ’ όλο το χρόνο σε περιοχές όπου υπάρχουν και περίοδοι χαμηλών θερμοκρασιών. Η ωοτοκία σε εκκολαπτήρια μπορεί να γίνει με τους εξής δυο τρόπους: Ένα αρσενικό και 7-10 θηλυκά τοποθετούνται μέσα στις δεξαμενές, οι οποίες είναι αρκετά μεγάλες για τα αρσενικά για να προσδιορίσουν την περιοχή τους. Είναι καλύτερο να χρησιμοποιούνται ψάρια στο τέλος της ωρίμανσις τους. Η φωλιά φτιάχνεσαι στα χαλίκια στον πάτο της δεξαμενής, αλλά αν δεν υπάρχουν χαλίκια (μόνο στην περίπτωση που ο πυθμένας της δεξαμενής είναι από γυαλί ή από σχιστόλιθο), το αρσενικό θα βρει τρόπο και τόπο να σκάψει -έτσι κι αλλιώς. Η ωοτοκία παίρνει μέρος φυσικά. Τ’ αυγά αφήνονται στο στόμα των θηλυκών κατά την πρώτη περίοδο ανάπτυξης και μεταφέρονται στο εκκολαπτήριο όπου και ανακατεύονται . Τα έμβρυα μεταφέρονται από το στόμα των θηλυκών γιατί θα αυξηθεί πολύ γρήγορα η ιχθυοπυκνότητα, αν ο γόνος μείνει στις δεξαμενές και αυτό θα .οδηγήσει σε κανιβαλισμό των νεαρών εκκολαπτόμενων ψαριών. Επιπλέον η μεταφορά των εμβρύων σημαίνει ότι τα θηλυκά θα είναι έτοιμα να ωοτοκήσουν ξανά πολύ σύντομα   Το μεγαλύτερο πρόβλημα διαχείρισης των .ψαριών, όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, είναι ότι οι τιλάπιες θα εκκολάπτουν σε δεξαμενές πάχυνσης όπου υπάρχει το φαινόμενο του υπερπληθυσμού στα μεγάλης εμπορικής αξίας .ψάρια. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να αποτρέψει αυτό το φαινόμενο. Η χρησιμοποίηση μόνο αρσενικών υβριδίων ήδη συζητιέται _και συνήθως χρησιμοποιήται. -Άλλη τεχνική .είναι να χρησιμοποιήσουμε αρπακτικά ψάρια τα οποία θα κρατήσουν στα όρια που θέλουμε το γόνο. Τα catfish, τα largemouth bass, τα χέλια-και-ακόμη-άλλα xicblids έχουν .χρησιμοποιηθεί-σαν αρπακτικά. Οι τιλάπιες που κρατούνται στους κλωβούς δεν μπορούν να αναπαραχθούν ξανά αφού το υλικό της ωοτοκίας ±3α πέσει .κάτω από το πλέγμα του πυθμένα. Εκτροφή ενός φύλου μόνο (π.χ μόνο αρσενικά) χρησιμοποιούνται μερικές φορές ακόμη κι αν τα υβρίδια της τιλάπιας -δεν είναι μόνο ενός φύλου. -Μερικές μονάδες έχουν μεγαλώσει ψάρια για ένα μικρό χρονικό διάστημα και μετά γίνεται διαχωρισμός των φύλων οπτικά, τοποθετώντας τα γρήγορα -αναπτυσσόμενα αρσενικά σε .δεξαμενές για εκτροφή. Τα φύλα .στην τιλάπια μπορεί να αναγνωριστούν επειδή παρόλο που η έδρα παρουσιάζεται και στα δυο φύλα, το αρσενικό έχει μια ουρογεννετική οπή και το θηλυκό έχει ουρική και γενετική οπή. Το πρόβλημα με τον διαχωρισμό των ψαριών είναι ότι αυτή η διαδικασία είναι πολύ χρονοβόρα και ότι το φύλο στα νεαρά ψάρια είναι συνήθως δύσκολο να διακριθεί.

 ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Παρόλο που οι τιλάπιες-βρίσκονται ανάμεσα-στα πιο ευρέως εκτρεφόμενα είδη στον κόσμο, σχετικά μικρή προσοχή έχει δοθεί στην περιγραφή των διατροφικών απαιτήσεών τους   Ένας τρόπος να ξεκινήσει η αποτίμηση των τροφικών απαιτήσεων ενός ψαριού ή μιας ομάδας ψαριών .είναι να εξεταστούν οι τόποι που συχνάζουν για να τραφούν, Ή σύνθεση των προτιμώμενων τροφών πρέπει να παρέχει μερικές ενδείξεις για το πώς μια προετοιμασμένη δίαιτα πρέπει να σχεδιαστεί σύμφωνα με τα πρωτεϊνικά, υδρογονανθρακικά, λιπιδικά και ενεργειακά επίπεδα. Η ικανότητα τέτοιων ειδών, όπως η Τ. aurea να μεγαλώνουν γρήγορα βασισμένα στα blue - grpen-άλγη, και άλλη πρωτογενή παραγωγή έχει οδηγήσει στην άποψη-μερικών κύκλων ότι η τιλάπια που έχει εμπορική αξία, είναι χορτοφάγο όπως τα νεαρά άτομα στη φύση, αν και τα περισσότερα είδη φαίνονται -να.είναι πραγματικά παμφάγα. Ακόμη και είδη όπως Τ. zillii, η οποία έχει εισαχθεί στο μεγαλύτερο μέρος των  Η.Π.Α. σαν είδος που ελέγχει τον ευτροφισμό, σε-κανάλια ύδρευσης καταναλώνει μερικό ζωικό υλικό στη φύση, αν και θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι τα ζώα έχουν προσλάβει παρεπιηττόντως μακροφυτικό υλικό. Σε αναπτυσσόμενες χώρες-όπου-υψηλής ποιότητας-φυτικές πρωτεΐνες όπως η σόγια, το καλαμπόκι, τα φιστίκια και ο βαμβακόσπορος ως γεύματα είναι είτε μη διαθέσιμα ή έχει δοθεί προτεραιότητα για χρήση από τους ανθρώπους ή τα-ζώα και δεν είναι διαθέσιμα για τροφή στα ψάρια. Επιπροσθέτως, τα ιχθυάλευρα και άλλες ζωικές πρωτεΐνες μπορεί να μην είναι διαθέσιμες ή υπερβολικά ακριβές. Έτσι έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να βρεθούν βολικές, εναλλακτικές πρωτεϊνικές πηγές γ;α -δίαιτες τιλαπιών στον εξελισσόμενο κόσμο. -Μερικές -δείχνουν υποσχόμενες, -ενώ άλλες δεν προάγουν καλή ανάπτυξη. Τέτοια εξωτικά συστατικά τροφών όπως άλγη, ipil-ipil γεύμα (Leucaena Jeucocephala), μούρα, πολτός καφέ, κόπρα,-αράπικα φιστίκια,αποσταγμένα διαλυτά φαρμακευτικά απόβλητα, απόβλητα ζύθου, τροφές κοτόπουλων, λάβρες κουνουπιών, ζωοπλαγκτόν και μαρούλια έχουν χρησιμοποιηθεί με ποικίλη επιτυχία. 

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ  
Η Tilapia σπάνια παρουσιάζει ίχνη ασθένειας, εκτός αν εκτεθεί σε χαμηλές θερμοκρασίες. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι απρόσβλητη όταν υπάρχει η βέλτιστη θερμοκρασία. Διάφορες αρρώστιες έχουν αναφερθεί για τη Tilapia κάτω από συνθήκες εκτροφής όπως: Λυμφοκύστη, βακτηριακά προβλήματα με Aeromonas myxobacteria και Edwardsiella tarda και παράσιτα όπως: Τερμίτες, τριχοδίνες και Ichthyophthirius hoffen. Έχει αναφερθεί ευαισθησία της Ε. tarda στη τεραμυκίνη για την T. aurea. Η T. mossambica παρουσίασε, κάτω από συνθήκες μεγάλης ιχθυοφόρτισης, υπερευαισθησία με την παραγωγή βλέννας. Αυτή η υπερευαισθησία παρουσιάστηκε ακόμα σε άλλα τρία είδη όπως: T. aurea, Τ. nilotica και T. zillii.                                                                                 

                                                   Tilapia Aurea 

                                             

                                  Oreochromis niloticus

                              tilapia mozambique mossambicus

                     





                                                                  ΚΥΠΡΙΝΟΣ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ:          CYPRINIDAE                                       

ΓΕΝΟΣ:                    CYPRINOUS

ΕΙΔΟΣ:                     CYPRINOUS CARPIO

ΚΟΙΝΟ ΟΝΟΜΑ:    Κυπρίνος ,γριβάδι,τσάφα,σαζάνι,κ.α

Το όνομα κυπρίνος είναι ελληνικό και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Αριστοτέλη το 384-322π.χ. Πιθανόν να προέρχεται από την λέξη ‘kypris’ η οποία αποτελούσε το δεύτερο όνομα της θεάς Αφροδίτης και υποδήλωνε την γονιμότητα.

Το όνομα του κυπρίνου έχει κοινή ρίζα,στη Γαλλία CARPE,στην Ιταλία CARPA,στην Πολωνία και στην Σουηδία Karp κ.α

Ο κυπρίνος εμφανίζει συνήθως 4 ποικιλίες.

1.λεπιδωτή ποικιλία με λέπια σε όλο το σώμα. 

2.Καθρεπτοειδή ποικιλία με λέπια μεγάλα και ακανόνιστα.

3.Γραμμική ποικιλία με μικρά λέπια στην ράχη και κατά μήκος της πλευρικής γραμμής.

4.Την γυμνή ποικιλία.

Γεωγραφική κατανομή.

Ο πρόγονος του κοινού κυπρίνου, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες εντοπίζεται στην Κασπία Θάλασσα.Στην συνέχεια διαδόθηκε προς την Μαύρη Θάλασσα,Δούναβη και σε όλες τις περιοχές της Ευρώπης.

Παράλληλη πορεία ακολούθησε και η εξάπλωση του κυπρίνου στην Ασία από την Κίνα προς όλες τις περιοχές της Ασιατικής ηπείρου και αργότερα προς την Αυστραλία,Αμερική και Αφρική.Σήμερα ο κυπρίνος είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα ψάρια στον κόσμο.

Φυσιολογία

Ο κυπρίνος μπορεί να ζήσει σε θερμοκρασίες από 4- 30 °C, και σε συνθήκες ,σχετικά χαμηλών επιπέδων, διαλυμένου οξυγόνου.

Η καλύτερη θερμοκρασία για ανάπτυξη είναι 20 έως 27 °C.

Ενώ για αναπαραγωγή από 18-22 °C.

Η φυσική αναπαραγωγή του κυπρίνου εξαρτάται από τις εποχές και από τα ιδιαίτερα κλιματικά χαρακτηριστικά.Στις περιοχές με ηπειρωτικό κλίμα,είναι γεννητικά ώριμος την άνοιξη και στις τροπικές  περιοχές η φυσική αναπαραγωγή συμπίπτει με την εποχή των βρόχων. Η γεννητική ωριμότητα είναι μία αργή διαδικασία και επηρεάζεται κυρίως από την θερμοκρασία.Συνεπώς στα τροπικά κλίματα η διαδικασία αυτή είναι ταχύτερη και διαρκής σε αντίθεση με τα ηπειρωτικά κλίματα.

Ο κυπρίνος μπορεί να αναπαραχθεί με φυσικό ή τεχνητό τρόπο,αν η θερμοκρασία του νερού στους 20  °C  για 3 με 4 μήνες και βρεθεί το κατάλληλο περιβάλλον αναπαραγωγής.

Παράγοντες που επιδρούν στην γεννητική ωριμότητα του κοινού κυπρίνου.

1.θερμοκρασία νερού 16-20 °C  σταδιακά αυξανόμενη.

2.πλούσια υδρόβια βλάστηση,όπου θα προσκολληθούν τα ωάρια και θα προστατευθούν οι προνύμφες,και να τραφούν από οργανισμούς(rotatoria) που και αυτοί αναπαράγονται στις ίδιες περιοχές.

3.παρουσία και των δύο φύλων(αρσενικό-θηλυκό)

4.απουσία τοξικών ουσιών και σχετικά υψηλή τιμή διαλυμένου οξυγόνου.

Ασθένειες

Ο κυπρίνος είναι ανθεκτικός στις ασθένειες σε όλα τα στάδια της ζωής του.

Οι συνήθεις ασθένειες και παθολογικά προβλήματα που έχουν παρατηρηθεί είναι.

Η saprolegnia  κατά την διάρκεια της επώασης των ωαρίων,παρασιτικές ασθένειες  στο στάδιο του γόνου που οφείλονται στα είδη των γενών Costia sp, Trichondina sp,Dactylogyrus sp.κ.λ.π,ενώ σπάνια εμφανίζονται ασθένειες βακτηριακής ή ιογενούς  αιτιολογίας.

Εκτροφή του κυπρίνου στην χωρά μας δεν έχει προχωρήσει ιδιαίτερα,κύριος λόγω του ανταγωνισμού με άλλα είδη,της έλλειψής  τεχνολογίας ,και τις περιορισμένες  διαθέσιμες εκτάσεις .